Kortz door de bocht
De tenniskennis van de heer Teste
Zelden een zonderlinger figuur meegemaakt als de heer Teste. Geheel in overeenstemming met de geest van de tijd mailde hij me met de vraag of ik nog steeds in dat blaadje schreef van de Pettelaer: 'U weet wel, dat mededelingenorgaan van uw tennisclub'. Ik antwoordde hem bevestigend al moest ik toegeven dat mijn bijdragen het zo nu en dan lieten afweten. Maar daar ging het hem niet om, dat was hem 'worst'. Nee, het was hem vooral te doen om de kennis die over tennis werd neergepend en dat hij zich ernstig zorgen maakte over het niveau ervan. Ik reageerde enigszins verbaasd en vroeg zeer belangstellend wat hem tot deze uitspraak gebracht had en ook gaf ik duidelijk blijk van een lichte irritatie.
Ik moest hem niet verkeerd begrijpen, haastte hij zich mij te melden, het ging hem erom dat hij zo weinig stof aantrof die over beroemde tennissers informatie verschafte en dat soort dingen. Ik legde hem uit dat wij een clubblad hebben en in een clubblad staan nu eenmaal andere dingen over tennis dan hij zich kennelijk voorstelde. En onder de bezielende leiding van onze nieuwe hoofdredacteur zouden we nog eens ongekende hoogtes kunnen bereiken. 'U kent zijn ambities niet', liet ik hem fijntjes weten. Een paar dagen lang ontving ik geen mails meer van hem, toen hij zich plots weer meldde.
Hij had nagedacht over mijn woorden. Ik had een punt, maar niettemin konden er toch wel wat andere zaken in het blad staan. 'Komt u eens bij me langs?'
Ik aanvaardde de uitnodiging en op de dag van de afspraak reed ik erheen, naar zijn huis op een plek gelegen, die wat lastig te vinden zou zijn. Met hulp van boeren in de omtrek van zijn woning heb ik zijn met een rietdak getooide hoeve weten te traceren. Het lag er fraai bij in een zonnig landschap van polders en wuivend koren. Een Fiat Panda stond op het erf. Zelf zat hij in een grote, uit een van zijn woonvertrekken gehaald 'luie' stoel, waarin hij in een blad bladerde, dat inderdaad over tennis ging.
Toen hij me uit mijn auto zag stappen, stond hij op en liep me tegemoet. Zijn neus was een grote aardappel, met stippen erop zoals je die op aardbeien aantreft. Hij droeg een wijde broek en veel te groot wit hemd. Ik schudde hem de hand en hij nodigde me uit plaats te nemen.
Meteen stak hij van wal. 'Kijk, ... waarom heeft Federer nog nooit van Nadal gewonnen?' Ik wilde protesteren, maar hij sprak onverstoorbaar verder. Hij zette uiteen dat Federer een grotere tennisser was dan Nadal. 'En weet u waarom meneer?' Federer bezit een ongeëvenaard technisch niveau, hij kan alles met zijn racket, hij heeft een zeer fijnzinnig balgevoel, om over het spelinzicht maar te zwijgen. En toch kan hij niet winnen van Nadal.'
Ik zag kans in te breken en hield hem voor dat Federer wel degelijk wedstrijden tegen Nadal had gewonnen. 'U bent eigenwijs, weet u waarom hij niet kan winnen? Het zit tussen zijn oren.' Hij wachtte een moment om het effect van zijn woorden waar te kunnen nemen en zei toen: 'Daar moet u over schrijven.' Ik stond perplex. Zulke wijsheden verpletteren mij en maken mij monddood. Hij tracteerde mij op nog meer colleges over het edele tennisspel en wat goedkope wijn, die ik niet heb opgedronken en liet hem snel weten dat het welletjes was, omdat ik nog andere verplichtingen had.
Kortz door de bocht
De heer Teste neemt geen blad voor de mond
De heer Teste blijft me achtervolgen. Na mijn overhaaste vertrek uit zijn landelijk onderkomen (zie vorige aflevering van Pettblad) ontving ik van hem regelmatig e-mails, die vooral onthullen dat ik over andere zaken moet schrijven, dan vakanties in Frankrijk en bezoeken aan een Engels nationaal sportpark, waar nota bene niet werd getennist maar gehockeyd. Ik kan het niet helpen, ook ik ben behept met tekortkomingen. Dat schreef ik hem ook. En hij diende goed te begrijpen dat ik net als elke andere medewerker van het Pettblad wel eens te kampen heb met writers blocks en meer van die enge dingen. Kortom, ik heb mij kwetsbaar opgesteld.
Hij was meedogenloos. Hij vond het maar niks. Een tennisblad, ook al is het een clubblad, diende de leden alles te vertellen over tennis. Natuurlijk moet je ook schrijven over wat er op dat moment speelt binnen een club - 'je hebt nu eenmaal leden' - maar wat is erop tegen, zo denderde hij verder, om over tennis te schrijven, over zaken die er toe doen. Hij verweet mij waarom ik bijvoorbeeld nooit iets over Rod Laver heb geschreven. Rod Laver? Over die linkshandige Laver, dat lid van The Hall of Fame, het grote voorbeeld van alle huidige tennissers die iets te vertellen hebben, omdat ze bij de top horen?
Ik schreef hem dat als een lid was geïnteresseerd in dat roemrijke tennisverleden met zijn grote helden, hij gemakkelijk internet kan raadplegen en zelfs prachtige partijen via YOUTUBE kan bewonderen.
Mijn argumenten maakten geen indruk. Hij maakte me fijntjes duidelijk dat het gemiddelde lid er niets van weet. 'Desinteresse', schreef hij me, 'desinteresse in wat er ooit is geweest, want als je geen kennis hebt, hoe kun je dan gericht zoeken?' Mijn opmerking dat een dergelijk oordeel over onze leden zeer misplaatst was, kon hem niet vermurwen.
Als de kaarten zo geschud zijn, overwoog ik, dan moet ik het over een andere boeg gooien. Ik schreef de heer Teste of hij het goed vond dat ik een van zijn mails integraal kon publiceren in het Pettblad. Zijn reactie was meer dan enthousiast. 'Maar dan moet u wel een goede keuze maken', was zijn bemoeizuchtige reactie. Ik stelde hem voor dat ik mijn keuze voor publicatie hem kenbaar zou maken. Daarmee stemde hij in. Hij nam genoegen met eventueel commentaar mijnerzijds tussen haken. De leden moeten geen verkeerde indruk van mij krijgen heb ik hem succesvol voorgehouden. Dat vond hij goed. Enige sportiviteit kan ik hem niet ontzeggen. Hieronder volgt zijn meest recente e-mail.
Aan de redacteur van het Pettblad,
(Merk op dat de heer Teste niet schrijft: Geachte of Beste of iets dergelijks, liever niets dan Lieve trouwens).
Inmiddels heb ik enige correspondentie met u onderhouden met weinig succes overigens. Ik val met de deur in huis. U schrijft onder de titel: Kortz door de bocht. Volkomen misplaatst. De kop heeft niets met tennis te maken. Hoe heeft u een dergelijke kop kunnen bedenken? U bezit de kwalificatie: redacteur. U verdient die niet. (Deze kop is bedacht door Marc … die vele jaren het Pettblad als hoofdredacteur zijn roem verschafte. Tijdens een legendarische redactievergadering is gekozen voor deze kop, die ook een andere had kunnen zijn. Zelf stelde ik voor: Kortzsluiting. Die viel meteen af, omdat de redactie vond dat ik dan wellicht geneigd zou zijn te kritisch te schrijven, mijn aard kennende. Kijk, daar heb je nu een goede redactie voor nodig om je beperkte horizon te verbreden. Legendarisch waren deze vergaderingen wel, o.a. door de wijn van Verlinden, die rijkelijk vloeide en uiterst secuur gekozen werden bij elk gerecht door Gode. Een kniesoor die valt over de 'kwalificatie' redacteur).
U schrijft over tennis, omdat u in de veronderstelling verkeert er iets van te weten. Uit uw stukken blijkt uw gemankeerde kennis over tennis. Eigenlijk zou u het zwijgen moeten worden opgelegd. Helaas verkeer ik niet in de positie daarvoor te zorgen. En als u mij vertelt dat uw positie als redacteur een verzoek was van een oud-hoofdredacteur, dan blijkt daar alleen maar uit hoe het gesteld is met de kennis over tennis, bij u en bij die schrijvers over tennis. Over Rod (linkshandige) Laver heb ik u gesproken. U moet zich net als tennissers spiegelen aan grote voorbeelden. U geeft er blijk van u in het ongewisse te begeven en u schrijft zonder enige kennis van zaken. Hebt u zich overigens ooit afgevraagd waar die telling bij tennis vandaan komt? Dat is heel interessant en u heeft daar ook nooit over geschreven. Het gaat om kennis redacteurtje! Vroeger toen tennis net was uitgevonden, was een klok het telraam. Elke 'game' leverde 4 punten op. Vandaar 15, 30, 40 (vroeger 45) en 60. En weet u waar 'Love' vandaan komt? Het tennisspel is een Franse uitvinding en als je nul punten scoorde zei men l'oeuf, want een ei lijkt op een nul. En het Franse l'oeuf is verworden tot love. Kijk, daar staat u van te kijken!
Ach ik kan u nog veel meer dingen vertellen over tennis, maar dat zoekt u nu maar zelf uit. Ik heb u de weg gewezen.
Met groet,
De heer Teste
Deskundige op tennisgebied
Omdat ik zo overdonderd was door deze mail, schreef ik hem of hij wist waarom melk zuur wordt bij onweer. Je moet toch wat als veelbelovend recreant. Het antwoord moet ik nog krijgen.
PenTeksT
Sterke Verhalen
